Die ster, dat is Expo 58. Welnu, het feit dat de ster vijf punten heeft, is niet toevallig. Dat verneem ik nu. De punten verwijzen naar de vijf continenten. Heel banaal, eigenlijk. Maar ze verwijzen ook – en dáár is het mij hier om te doen – naar de vijf decennia van Belgische kolonisatie in Kongo! (‘De vijf dynamische punten staan tevens voor evenveel decennia Belgische kolonisatie in Kongo.’ – Uit een binnenkort te verschijnen boek over Lucien De Roeck.) Wij weten ook dat er op de Wereldtentoonstelling ‘negers’ werden geëxposeerd (in afgesloten ruimten, waarin zij hun plaatselijke gebruiken en technieken dienden te demonstreren), en dat zij na korte tijd werden geëvacueerd omdat sommige bezoekers deze curiositeiten bananenschillen toewierpen. En wat wij natuurlijk ook weten is dat een deel van de rijkdom die op de Heizel werd uitgestald, en deze uitstalling mogelijk maakte, uit het diepe Afrika afkomstig was.
woensdag 20 januari 2021
afscheid van mijn digitaal bestaan 194
voor deze
rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
1958, het is vijftig jaar geleden dat in Brussel de
Wereldtentoonstelling ontaardde in een massaorgie van vooruitgangsgeloof en
technologie-enthousiasme. Die verjaardag werd en wordt dit jaar met allerlei
publicaties, tv-programma’s en tentoonstellingen gevierd. Er is nostalgie, maar
er is ook veel meewarigheid. Ik heb het allemaal niet zo gevolgd, maar volgend
detail, mij nu ter ore gekomen, wil ik u toch nog niet onthouden. De bekende
vijfpuntige Expo-ster, een ontwerp van Lucien De Roeck, mag gerust een
voorbeeld van efficiënte beeldvorming worden genoemd: in die dagen moet het
ontwerp futuristisch – en dus zeer hedendaags – hebben geoogd, en het blijft
tot op vandaag met zijn punten in ons collectief geheugen haken.