Dr. Strangelove is een Koude Oorlog-film. Op een gegeven
ogenblik beveelt de Engelse hoge pief een Amerikaanse onderofficier om de
Cola-automaat open te schieten. Reden: hij wil de president van de Verenigde
Staten bellen om hem de code door te geven die nodig is om een losgeslagen
bommenwerper terug te roepen – en hij heeft niet genoeg kleingeld bij om het
enige nog werkende telefoontoestel te gebruiken. De bommenwerper is met een
nucleaire lading op weg naar een Russisch doelwit. Als dit doelwit wordt geraakt,
zal de Russische doemmachine in
werking worden gesteld die alle menselijk en dierlijk leven op de planeet zal
uitvegen. Ook het dierlijk leven? vraagt een personage (ik weet niet meer wie).
Ja, ook het dierlijk leven. Het is een hoge vorm van ironie.
De onderofficier schiet die Cola-automaat niet
graag aan diggelen. Maar hij doet het uiteindelijk toch. Niet na eerst de
Engelse hoge pief, die dus over de code beschikt die de wereld voor de
ondergang kan behoeden, te hebben gewaarschuwd: ‘Als de Coca Cola Company een
schadeclaim indient, betaal jij de rekening.’ Ja, dat is goed gezien van
Kubrick: hij wist toen al (1964) waar de echte macht zit.
