De desegregatie in New Orleans werd niet meteen door
iedereen aanvaard. Verre van. Ruby Bridges was in 1960 een jaar of zes. Haar
ouders waren moedig maar vergden veel van haar: waar haar rasgenoten uit de
voortaan gemengde school werden weggepest, moest zij blijven gaan want het
mócht nu. Principieel was dat volledig oké, maar wat doet een politie-escorte
met de psyche van een schoolgaand kind? Het iconische, en bekendere, beeld bij
dit historisch feit is: de kleine Ruby in profiel, in het wit gekleed, geprangd
tussen militaire mannen waarvan je alleen de onderkant ziet kranig
voortstappend voorbij het op de muur naast haar geschilderde woord ‘NIGGER’
(kapitalen). Deze foto zegt, vind ik, méér. De eenzaamheid, maar ook, door de chique
bak op de voorgrond, het economische verschil. Want dat onderscheid heeft
inmiddels het rassenverschil vervangen: de scheidslijn loopt vijftig jaar later
in Amerika niet meer in de eerste plaats tussen zwart en blank, maar tussen arm
en rijk.
bij: Geert Mak, Reizen
zonder John, 499
