wolkenfragmenten
uit Joseph Conrad, Hart der duisternis
645
Het was nog donkerder geworden in de kamer, alsof het
trieste licht van die bewolkte avond een toevlucht had gezocht op haar
gezicht. (6)
646
Zijn gezicht was als de hemel op een herfstdag: het
ene ogenblik bewolkt, direct daarna helder. (89)
647
Hij stond recht, wankelend, lang, bleek, vaag, als een
wolk mist die uit de aarde ontsnapt. (113)
