wolkenfragmenten
uit Marcel Proust, Plaatsnamen: de naam
648
Na het middageten hield ik dan ook angstvallig de
onbestendige, bewolkte hemel in het oog. (501)
649
En zelfs op de dagen dat alle andere plantengroei is
verdwenen, dat het mooie groene leer waarin oude boomstammen zijn gehuld
schuilgaat onder sneeuw – als het dan ophield met sneeuwen, maar het te bewolkt
bleef om te hopen dat Gilberte de deur uit ging, dan opeens, zodat mijn moeder
zei: ‘Kijk eens wat een mooi weer nu, misschien kunnen jullie toch proberen om
naar de Champs-Elysées te gaan,’ verstrengelde op de sneeuwmantel die het
balkon afdekte de doorgebroken zon gouden draden en borduurde donkere
spiegelbeelden. (502)
