Samen met S. waaide ik binnen in de tentoonstelling van De Bond aan de Smedenpoort. Dat was eigenlijk niet de bedoeling – het plan was dat we eens gingen kijken naar de schoenen bij Danneels, maar we passeerden bij De Bond en hadden tijd, dus waaiden we binnen. Een miezerige maandagmiddag, ’t was niet bepaald de grote stormloop. De tentoonstelling van de sectie hedendaagse kunst van de stedelijke cultuurdienst betrof een ‘treffen’ tussen jonge kunstenaars uit Brugge en jonge kunstenaars uit Bergen (Mons) – want zo gaat dat, tegenwoordig: overal zijn jonge kunstenaars. En we liepen er zo een beetje in rond, in die tentoonstelling, verwonderd over al die energie, al die inzet, al die verwezenlijkte dromen die we alleen nog maar een blik gunnen omdat we: toevallig, miezerig, een beetje tijd over. De suppoost kwam verbaasd uit zijn hok: hij mocht twee streepjes bijturven.
