In je tweede en veelbelovende Schrikkel-notitie lees ik geboeid hoe Tijd je bezighoudt. Hoe je dat dorp Tonnerre en die wasplaats beschrijft. De jongeren lummelend en de ouderen strompelend. Weinig hoopgevend.
Hoe je met een flashback het levendig 'kabaal' van vroeger laat verstillen tot 'ruisen' ...
Ik vind het mooi geschreven.
Hoe het komt weet ik niet maar toevalligheden doen Tijd telkens weer opduiken. Nu. Onontkoombaar. Ik las 'Alsof het voorbij is'. Maakt Tijd ons milder?
...of ben ik gewoon bang dat straks het kabaal wegsterft en er enkel nog het geruis van stromend water is?
P.W.
