In de jaren zeventig kon je dat type bloemenversiering ook aantreffen in badkamers, in de vorm van ribbelstickers die je op de bodem van het bad moest kleven: dat hielp tegen onverhoeds uitglijden. De combinatie van bruin, roze en bleekblauw is écht iets van die tijd. ’t Zijn van die bloemen die niet echt opfleuren, eigenlijk. Daaraan moest ik denken, toen ik voor me uit deze mevrouw haar karretje zag voorttrekken. Ze kwam het bos met de knalrode bomen binnen en toen was ik opeens vertederd door die knullige betrachting van schoonheid. Iemand ontwerpt zoiets, iemand schaft zich zoiets aan: uitgerekend dat boodschappenkarretje en niet een ander. En dan trek je het – op weg waarheen? – een groot deel van je leven achter je aan. Want boodschappenkarretjes, dat is niet iets wat je vaak vervangt.
