Lang voorbij is de tijd dat religie de openbare of semi-openbare ruimte bevolkte met figuren, dromen, verhalen. In volle ernst gebeurde dat: in nissen en kapelletjes, langs kruiswegen en op calvaries. Nu is er ironie. Dit soort beelden wordt niet met de bedoeling te troosten geplaatst maar om lichtjes te ontregelen. Ze kleuren het landschap – in Vlaanderen op zich al behoorlijk krankzinnig – met een toets van humor en absurditeit.
