Jwl schrijft een moedig en pertinent stuk over de vloedgolf van tsunami-hulpacties. Waarop ik reageer:
Al eens nagedacht over waar al dat geld naartoe gaat? Wederopbouw van de seksindustrie of noodhulp aan slachtoffers? Is het om die mensen een leven terug te geven, of moet alles weer snel proper worden gemaakt opdat rijke westerlingen daar spoedig weer met hun luie, schaarsgeklede krent in de zon kunnen liggen bakken - en zich ondertussen een cocktail laten serveren door onderbetaalde loonslaven? Ik vind het zeer dubbel hoor, die westerse gevoeligheid voor mensen die we al jaren met ons toeristische zelf metterdaad minachten. Uiteraard moeten we helpen. Maar laat het ons in stilte doen, en laten wij ook eens nadenken over hoe wij als westerlingen in die landen aanwezig zijn op momenten dat er niet net een vloedgolf is gepasseerd.
