AANVOELEN
Kijk, dat is nu eens vreemd. Als ik er zo over nadenk wat een mens kan aanvoelen, dan kom ik tot de vaststelling dat het alleen maar negatieve zaken zijn. Je voelt niet aan dat iemand gelukkig is of het groot lot heeft gewonnen: dat is onmiddellijk en klinkklaar evident. Dat vóel je. Je kunt alleen maar dingen aanvoelen die zich niet onmiddellijk aan jou tonen. En wat toont zich bij uitstek niet onmiddellijk? Juist, datgene wat liever niet gezien wordt. Je voelt aan dat iemand ongelukkig is, dat je misschien iemand hebt gekwetst, dat je iets stoms hebt gezegd en daardoor bij de persoon tot wie je hebt gesproken in het diskrediet bent geraakt. Aanvoelen is een soort van alarmsysteem: het waarschuwt je voor iets wat je liever niet had gevoeld – en daarom niet meteen vóelt – maar je beseft toch meteen dat het misschien maar beter is dat je het toch voelt. Het is een manier van betrokken zijn die je meteen ook duidelijk maakt, verwijt eigenlijk, dat je betrokkenheid best wat groter en alerter mocht zijn. Zodat je de situatie waarin je nu van alles moet aanvoelen had kunnen vermijden.
