wolkenfragmenten
uit Niccolò Ammaniti, Laat het feest
beginnen!
665
Saverio Moneta zat op de bank en zag een zeevloot van
dikke, zwarte, gekronkelde wolken in de richting van Oriolo Romano
drijven. (60)
666
Met elke vezel van zijn lichaam voelde hij dat dit het
begin was van een nieuw leven, hij moest alleen de moed hebben om zich te
verzetten. En dat kwam niet door Gerry Scotti en ook niet door de wolk
met het gezicht van Satan die als een voorteken aan hem was verschenen (…) (72)
667
Het leek wel alsof hij naar de slotscène van King Kong keek. Wanneer dat meisje naast
die aap staat die van de wolkenkrabber is gevallen. (212)
668
Het monster smeet hem tegen een boom en het laatste
wat Saverio zag voordat hij te pletter viel tegen een boomstam was de maan,
rond en immens, die een opening had weten te vinden tussen de melkwitte sluiers
van de wolken. (239)
669
Sasà Chiatti wankelde met zijn negentig kilo en leek
de klap goed te hebben doorstaan, maar viel toen om als een wolkenkrabber
waarvan de fundamenten zijn ondermijnd. (251)
670
Ook Piero Ristori verplaatste zijn blik omhoog en zag
in de bewolkte hemel een zwarte schijf die ronddraaide boven de
gebouwen, boven de weg. (281)
