Vanuit mijn raam, drie hoog, zie ik in het park aan de overkant van de straat een jongeman zijn hond aan het werk zetten, een jack russell als ik het goed heb, zo’n spierbal op vier poten, nerveus, energiek, onvermoeibaar en eigenzinnig. Balletje links, balletje rechts, balletje dicht, balletje ver – en op zeer eenduidige wijze dom rent het beest er al achter aan nog voor het gegooid is. Ik bekijk het spelletje en geniet van het spektakel, van op de eerste rij want het spektakel is niet de hond alleen maar de hond plus het baasje.
