16 december 2012
Op twee dagen tijd drie waarschuwingen: dat komt aan en ik
zal er voortaan rekening mee houden. Tot drie keer toe inderdaad steek ik van
wal tegen een persoon die ik inzake mogelijk nationalistische gezindheid onverdacht
waan, over hoe verkeerd het wel is om voor de N-VA te stemmen en wat een
gevaarlijk sujet *** is, en evenveel keer moet ik tot mijn grote ontstelling vaststellen
dat de persoon die ik onverdacht waande, sympathiseert, ja zelfs voor de Nieuwe
Vlaamse Alliantie gestemd heeft! Een van de drie zat zelfs, als ik het goed
begrepen heb, in het bestuur of toch in de onmiddellijke entourage –
enfin, daar had ik me wel heel zwaar misrekend.
Ik trek mijn conclusies: ik zal voortaan voorzichtig zijn.
Maar ik kan me niet van het gevoel ontdoen mij in een Stasi-achtige, Das Leben der Anderen-achtige onduidelijkheid te
moeten bewegen, in een pretotalitaire schemering kortom. Iedereen wordt potentieel
verdacht, verklikkers zijn onder ons, je zegt of schrijft niet meer ongestraft
wat in je opkomt. Het polariseren leidt tot paranoïa, zegt men; lijsten worden
opgesteld en bijgehouden, zegt men; straks komen de grote vereffeningen en
uitkeringen, zegt men.
