Mijn buren hebben hun gebouw verlaten maar je weet maar
nooit dat die dubbele deur nog eens van binnenuit wordt geopend. Daarom heb ik
mijn bed ernaast geïnstalleerd, al was het in de hoek toch wat gerieflijker
geweest. Ik lig nu tegen een stuk muur met fraaie sierlatten. Eentje ervan is losgekomen,
maar dat kan me niet deren. Alles bij elkaar vind ik het wel een mooie
slaapkamer, aangenaam van proporties en kleuren. Hoog en droog, daar in die
zuilengang. Alleen jammer dat mijn kamer maar twee muren heeft en rechtstreeks
op de straat uitgeeft. Dat geeft inkijk (niet dat ik veel te verbergen heb) maar
vooral: het tocht er wel eens en verwarmen is onmogelijk. Toch kan ik, zoals
iedereen, overdag gewoon mijn bed laten staan. Geen mens is geïnteresseerd in
mijn karton. En als het al eens is meegenomen, weggewaaid of door een slagregen
onbruikbaar gemaakt, dan vind ik er wel vlug een nieuw.
