Ik lees al een hele tijd uw blog, maar het is naar aanleiding van dit stuk dat ik u op FB ging zoeken. Omdat een vinger volgens mij zelden zó juist op de wonde is gelegd.
K.P.
Ik begin hem te lezen. Heb heel lang mijn volkse ik voorrang gegeven, behalve als het over figuratief brons ging. Ook de niet-intellectueel kan wat steun gebruiken. Soms. Dat wist ik. Ik heb geen spijt. Nu plooi ik wat vaker op mezelf terug. Columns en liedjes zijn doorgaans te kort. Zeker! Geestig. Ontspannend. A propos, Pascal, dat buikgevoel. Ik heb er leren kennen die zich dingen lieten zeggen door hun grote... teen!!! Nog verder van het hoofd, dus.
J.D.
Wanneer ik jouw omschrijvingen lees van het beeld dat jij van intellectuelen hebt, dan bestaan intellectuelen nauwelijks in de lage landen. En zeker niet op facebook.
JWL
