Hemelse muziek op "helse" woorden - dat kan niet. De muziek versterkt juist die woorden - zeker in de barok - met een heel arsenaal aan retorische middelen, en is per definitie medeschuldig. Hels lijkt me trouwens de juiste term niet voor de bijbel.
Ik heb geen moeite met schuldbesef. Is de mens(heid) dan niet schuldig, soms? Dat heeft met slavenmoraal niets te maken. Een god die het lijden van de mens op zich neemt, en op aarde een loser is - dat is voor mij de best denkbare; ik geef er jhwh & allah (& zeker diens profeet) voor cadeau. Veel wellust zie ik niet in dat lijden. En indien wel - ben je tegen wellust? (Schrijf dan liever een diatribe tegen de markies van Sade).
Mijn vergelijking met de andere monotheïsmen-van-het-boek is geenszins van de pot gerukt. Het Christendom is als enige - na eeuwen dwaling - zo tolerant geworden dat je er ongestraft over mag zeggen wat je wil. (It was despised...) Daarom vind ik het moreel verkeerd om dat nu zelf te doen. (D.w.z. kritiek uiteraard wel, verguizing niet).
Hartelijk,
Sibelius
