23 * 25,04 * 56

Op het kanaal: eendse koppelvorming. Het hek bij de overbodige brug, die midden in een weide staat en die ze zouden afbreken naar ik heb vernomen, is geopend en op het staatsdomein staat een auto geparkeerd. Op de andere oever rolschaatst een vader met zijn zoon. Twee weekends geleden, toen het nog winter was, ijsschaatsten ze wellicht. In mijn oortjes zingt Barbara over Kerstmis. ‘Bien sûr il y eut des scènes près du Pont de l’Alma.’ Op het water zie ik iets kleins wegduiken. Te klein voor een aalscholver of fuut. Een dodaars? Elvis Costello zingt en op het woord ‘stop’ in de zin ‘Who knows where on earth it’s going to stop?’ breekt de opname af en schakelt de iPod over naar iets van Fernandel. Even voorbij de brug van Stalhille keer ik terug omdat er uit de wolk, die vanuit het westen op me afkomt, druppels beginnen te vallen en het is me nog net iets te koud om nat te worden. Ik geraak verstrikt in het verkeersknooppunt aan de oprit van de E40 bij Jabbeke. Ik kies op goed geluk een uitweg en tref op die manier een schitterende fotolocatie aan: een kleine boerderij naast een konijnenpijp in het talud van de expressweg waaronder het baantje waarop ik rijd zich een weg zoekt naar de andere kant. In de tuin van een van de villa’s langs de Legeweg in Sint-Andries wappert een Amerikaanse vlag. Rijdend voorbij de gevangenis moet ik denken aan die babykiller uit Dendermonde want hij zit hier, hoorde ik vanmorgen op de radio.