Psychiatrische aandoeningen veroorzaakt of versterkt door hulpverleners? Het verdient nuancering.
Wel volledig akkoord dat een ‘diagnose’ de afstand en vervreemding tussen hulpverlener en patiënt vergroot.
Een diagnose is een ‘bril’ waardoor naar een patiënt wordt gekeken. Deze bril is een gekleurde bril die het niet meer mogelijk maakt om ‘de mens’ achter de patiënt, de moed, het lijden, de ontwikkeling, de dromen te zien. De patiënt verwordt tot een ‘object’ dat wordt behandeld met ‘evidence based’ methoden. De reflecterende hulpverlener blijft achter met de vraag of er ‘beter’ wordt gewerkt, dan wel of we de complexiteit en onvoorspelbaarheid vastklikken in termen die onzekerheid en aarzeling in de professionele psychiatrie jammer genoeg niet meer toelaten.
Where is the wisdom we have lost in knowledge? (TS Elliot)
Joost Vanhaecke
