34 * 29,89 * 664

Bij de roeiclub moet ik onder zo’n acht met stuurman door. Dat zit zo, ik voel dat u het niet voor zich ziet: die acht (niet de stuurman, die valt te licht uit) dragen net wanneer ik er aan kom hun omgekeerde boot de straat over om hem in het kanaal neer te leggen. Ze houden stil en gebaren dat ik geen vaart (haha) hoef te minderen. Die boot vormt aldus een nutteloze brug waar ik onderdoor rijd. Ik rijd gelijk op met een blauwe man aan de overkant. Vlak voor Nieuwege wordt hij ingehaald door een fietser die – zo zal later blijken want nu kan ik het nog niet zien – reclame voert voor Jacques-chocolade. Ze steken allebei de brug over naar mijn oever. Blauw gaat achter Jacques aan, en ik achter dat tweetal. Met 35 per uur rijden we tot aan de sluis van Zandvoorde, daar gaat Jacques richting Leffinge – Blauw had ons eerder al, aan de radio-installatie, met de nodige cyclotoerismeplichtplegingen (een groet en een bedankje aan Jacques’adres voor het kopwerk) verlaten. Ik sta er nu weer alleen voor, en helemaal onbeschut met de wind op kop is dat geen pretje. Ik ben met die twee door het rood gegaan, het zal me leren om na vier weken geen fiets te hebben aangeraakt al meteen weer zo’n tempo aan te snijden. Na Stalhille probeer ik opnieuw een andere sportfietser te volgen, een in grijs outfit dit keer. Maar Grijs dringt me de kop op waardoor ik, zoals dat gaat, alweer sneller rijd dan ik uit mijzelf geneigd zou zijn te doen. Omdat hij niet van zinnens lijkt de kop over te nemen, besluit ik bij Nieuwege aan de andere zijde van het kanaal te gaan rijden. Grijs rijd rechtdoor en doordat ik niet langer tot hogere snelheden word opgenaaid dan ik op dit ogenblik van het jaar en gezien de omstandigheden (onder meer het bijzonder slecht lopende asfalt) aankan, loopt hij uit. Ik ben er dan ook niet rouwig om dat hij ter hoogte van Meetkerke afslaat en uit mijn gezichtsveld verdwijnt.