Enkele dagen geleden stortte een Congolees vliegtuig neer op een Congolese stad. Daarbij vielen, ja hoeveel doden vielen er eigenlijk – we zullen het wel nooit weten. Twintig of dertig. Of misschien wel veertig. Enfin, soit. Belangrijk voor de Vlaamse berichtgevers was blijkbaar dat er bij de overlevenden vier Belgen waren. Hoeveel overlevers waren er in totaal? Werd niet gezegd. Hoeveel Belgen of houders van een andere nationaliteit dan de Congolese kwamen om? Geen idee.
Dat soort vermeldingen stuit tegen de borst, natuurlijk. Niet dat we niet blij zijn dat die Belgen die ramp hebben overleefd en niet ook in dat verhakkelde en verbrande wrak tussen al die anonieme Congolezen zijn omgekomen. Maar waarom wordt het nodig geacht om bij dit soort berichtgeving een onderscheid te maken tussen nationaliteiten? Tsunami met tweehonderdduizend slachtoffers? Geen nood, ‘er zitten geen Belgen bij’.
Misschien kan dit Congolese vliegtuigincident al een eerste aanzet vormen tot een wat decentere berichtgeving. Want wat blijkt wanneer een van de vier ‘Belgische’ overlevers via de telefoon een getuigenis uitbrengt? Dat hij Michel Luntumbue heet! De Belg Michel Luntumbue heeft de crash overleefd! Geen raszuivere Belg, maar toch een Belg! Zijn we nu iets minder blij? Nee toch?
