Eergisteren stuurde een verbolgen S. mij een voor een of andere kijkersbus bestemde reactie op iets wat hem op tv had geërgerd. En daaruit ontspon zich de volgende e-mailconversatie. Eerst dus de reactie.
Geachte Mevrouw, Heer,
Op 19 november j.l. berichtte u in uw nieuws over de heropening van de gerenoveerde Scala in Milaan.
Die berichtgeving was beschamend ondermaats.
Eerst werd beweerd dat de Scala "heropende met een opera van Toscanini"; vervolgens werd daaraan toegevoegd dat er "wereldberoemde componisten" werden uitgevoerd "als Verdi, Toscanini en Puccini".
Ik verwacht van de VTM uiteraard niet veel expertise inzake klassieke muziek - u vindt dat allemaal maar muf en elitair, en u hebt een lage dunk over het publiek.
Maar een miniem zoekactietje via Google, het allerminste toch wat men van een zogeheten journalist mag verwachten, zou dienen te volstaan om te weten te komen dat Toscanini niet eens een componist wás: hij heeft het in zijn jeugd wel geprobeerd - wie niet - maar aan een opera, laat staan een wereldberoemde, heeft hij zich niet gewaagd.
Arturo Toscanini was namelijk een - dé - wereldberoemde dirigént. En hij heropende de Scala met een galaconcert onder zijn leiding.
Zo'n zelfingenomen onkundig misprijzen voor de muziek vind ik getuigen van een ronduit stuitend populisme.
Met vriendelijke groet,
S.
*
Ach, S., je hebt natuurlijk overschot van gelijk maar je weet toch zo al wat er met je mail gebeurt? Een of andere minus habens in een heel klein, duister bureautje - je vindt het pas nadat je heel lange, duistere gangen hebt doorlopen en ondertussen meermaals aan 'Het slot' van Kafka hebt gedacht - zo'n nitwit dus, in zo'n bureautje, vindt jouw mail en leest hem diagonaal (hij kàn lezen!) en drukt zuchtend - 'alweer zo'n intellectueel die zijn frustraties in fraai geformuleerde zinnen sublimeert' is niet wat hij denkt want dat is te fraai geformuleerd - op de 'Verwijderen'-knop en zo wordt jouw verzuchting, waar je toch iets van jezelf in hebt gestoken, met de grootste onachtzaamheid in het grote digitale gat geparkeerd waarin al onze verzuchtingen worden geparkeerd, terwijl boven ons hoofd (dat gat bevindt zich in de kelder) op de parketvloer en onder de vergulde kroonluchters van de publieke opinie luidkeels gezongen en gelachen wordt in een of andere Notenclub of Swingpaleis...
P.
(ps Mag ik jouw reactie en mijn reactie daarop op mijn weblog parkeren?)
*
Misschien toch maar liever niet openbaar, Pascal (laat me nog even bedenktijd).
Ik verwacht ook geen serieuze reactie - wou het alleen even kwijt, die ergernis, ook over dat superieure toontje waarop het sjoernalje zijn kul verkoopt.
Werk goed,
S.
*
S.,
Richt uw loop op waardige slachtoffers! Te meer daar de kogels waarmee gij schiet zo aardig glanzen!
Overigens, mag ik nu jouw hilarische Toscanini-bijdrage op het webbb zetten?
Hartelijke groet,
Pascal
*
Gij moogt - maar in welke zin vindt ge ze precies hilarisch?
S.
*
wel, het enthousiasme, de onvoorwaardelijke en daardoor in deze tijden bijna aandoenlijke inzet voor de hoge cultuur, de oprechte verontwaardiging, de genereuze verve waarmee de wrevel is verwoord en ook de onbeschaamde zorg die aan die verwoording werd besteed - kortom het anachronistische, wat natuurlijk precies datgene is wat mijn sympathie opwekt
en dan zijn er nog enkele - misschien ongewilde - klankeffecten die ik wel grappig vind, bijvoorbeeld 'Toscanini was namelijk een - dé - wereldberoemde dirigént' (un, deux: de dirigent geeft de maat aan), of het binnenrijm in 'ronduit stuitend populisme'
(maar misschien hebben wij een andere kijk op wat 'hilarisch' is - ik sluit niet uit dat wij het woord in een andere betekenis gebruiken)
P.
*
zo - hiermee haal je me wel over de schreef!
S.
