74 * ? * 321

Voor het eerst in een halfjaar nog eens met de wielervrienden van de zondagochtend op stap. We vormen een pelotonnetje van vijftien sober uitgedoste midlifers: grijs, zwart, een streepje geel en wat rood. Het is een onuitgesproken erecode: wij voeren geen reclame voor firma’s. Slechts één deelnemer draagt een allang vergeten shirt van ‘Carrera’, ooit een merk in de wielerwereld. Gezapig gaat het richting Sluis. Dan dobberen we wat rond in het grijze land rond Oost- en Aardenburg: de Catelijneroute. De lucht is bewolkt, de wind koud. Ik kan, hoewel enkele van mijn kompanen de hele winter zijn blijven fietsen, wonderwel mee – en zelfs meer dan dat. In (Belgisch) Middelburg houden we halt in café De Beurze. Veel heb ik tijdens de rit niet gezien (een koppel baltsende futen niet te na gesproken, en een stevige roofvogel die ik niet kon thuiswijzen): ik heb vooral genoten van het mij laten meedrijven in een groep gelijkgestemde fietsers.