35 * 28,64 * 204

Onder de brug van de Expresweg naar Zeebrugge staat een malafide ogend type naast zijn Mercedes in de graskant iets te zoeken. Wat verder ligt, voorovergebogen over het stuur van zijn fiets, een beschonken ogend manspersoon verveeld naar de rimpelingen op het kanaalwater te staren. De wind waait uit het zuiden in mijn flank en draagt de geluiden van de snelweg naar Oostende aan (vorige week bij noordenwind viel daar niets van te horen). De brug van Zandvoorde, mijn keerpunt, staat open. Een monitor met in zijn zog drie jonge rennertjes, twee jongens en een meisje, staat er te wachten. Wanneer ze terug aanzetten, vindt het meisje haar klikpedaal niet. Een vloek. Op de terugweg zie ik op het kanaal een kano: een vrouw kijkt toe hoe twee mannen met de rug naar hun bestemming het bootje oostwaarts peddelen. Onder de Duitse vlag wappert warempel een vlag met een blauw kruis op een wit veld en in de kruising van het kruis een embleem: Duitse marine? Wat verderop maalt een speedboot van de civiele bescherming de geur van brak zuurstof uit het water.