wolkenfragmenten
uit Jeroen Brouwers, Het is niets
779
Na het zoveelste zeurcommentaar op exegetische
grondslag van J.H. Donner op het werk van Mulisch wens ik hem naar de andere
wereld, zingend de Matthaüs-Passion
citerend: ‘Sind Blitze, sind Donner in Wolken verschwunden’… (63)
780
Onze verdrieten en angsten kunnen we elkaar nog
voorleggen, leugens zijn er nog niet geweest, onverschilligheid is nog niet
ingetreden, maar aan de zomen van dit alles is de lucht bezig te betrekken en
pakken de schapewolkjes zich tot cumuli samen. (90)
781
Hetzelfde groen van al die puzzelstukjes zie ik ook
als ik naar buiten kijk: groen, alles groen, zij het buiten alles druipend van
het aanhoudende gegieter uit de wolken. (93)
782
Men vervoerde mevrouw Gerhardt en haar levensgezellin
Marie van der Zeyde per auto naar een pittoreske locatie aan boord van de
IJssel. Daar werd de dichteres een microfoon op de halskraag van haar overjas
gespeld en begonnen de opnamen bij ietwat betrokken en brieserig klimaat. Toen
deze voleindigd waren, dienden er nog enige natuur-‘shots’ te worden gemaakt:
het voorbijbruisen van de rivier, de wolkenopstapelingen daarboven, het
gewas aan haar oever en wat dit laatste betreft meer in het bijzonder een
karakteristiek erbij staande boom, licht scheefgezakt, half ontbladerd, de
wortels in het door de wind gerimpelde water waar de afhangende takken in
werden weerspiegeld. (112-113)
