(gebaseerd op Neil MacGregor, Een geschiedenis van de wereld in 100 voorwerpen)
Mayabeeld van de
maïsgod, Copán, Honduras (715 n. Chr.)
Met zijn mooie maïskolfvormige hoofdtooi
maakt de maïsgod zich herken- en vereerbaar.
Dat is een vreemde zaak want zeg nu zelf:
kent u een biefstukgod met biefstukattributen?
Of een wortelgod met een peen als neus? Neen?
Ik ook niet.
Voorbij is de tijd van het goden creëren, van het
voeding celebreren en gratificeren. Wij denken
beter te weten en manipuleren genetisch en telen
maïs voor onze biobrandstof. Wij denken er niet aan
een beeld te danken dat de ogen sluit voor onze
blasfemieën.
Een godenbeeld
dat enigmatisch
de handen opent:
een neerwaarts,
een naar boven.
In afwachting van
weet ik welke
metamanna.
De Mayamaïsgod leerde de Maya’s dat ze uit
een maïspapje zijn voortgekomen: een oersoep
van maïs, een oermaïssoep. Dat was belangrijk,
die soep, belangrijk genoeg om een oersoep-
mythe te brouwen. Een oermaïssoepmythe
voor de Maya’s.
Bleef de vraag waarom de bonen en pompoenen –
toch evengoed vruchtbare voortbrengselen
van Mama Aarde? – géén Mayagoden kregen.
Dat is onopgehelderd. Het blijft een mysterie.
Maar met een flinke greep chili komen ze ook
op smaak.
