wolkenfragmenten
uit Leonard Nolens, De vrek van
Missenburg
820
(En deze notitie is niets anders dan het
afbakenen en uitgraven van de grond waarin de steigers een plaats moeten
vinden, geruisloos neerdalend uit de wolken van de geschiedenis.) (81)
821
Sinds ik niet meer drink en de alcohol
ook niet meer mis, is alles ietwat rustiger geworden en kan ik dit schrijven,
vannacht, in een muisstille straat, in een van leegte gonzend huis, terwijl de
volle maan als achter melkglas van wolken naar mij hangt te kijken. (146)
822
Dan kunnen ook tussen die twee weer heel
veel stad en mensen en wolken hun gang gaan, weer opgenomen worden in
dat oude verbond. (160)
823
Slaap vandaag en morgen maar uit van de
oorlogscorrespondent die je was; vlij je languit neer op je belachelijke
lauweren, vouw je bezige handen onder je hoofd en kijk naar de belerende,
magnifieke vergeefsheid van de voortijlende wolken, de eeuwige
drukdoenerij van de Belgische regen, de steeds heviger troostende warmte van de
schaarse zon in deze Vlaamse hemel. (174)
