De man kwam, met behoorlijke embonpoint, een kilootje
kwaliteitspralines ophalen. Des manons,
wilde hij, maar toch vooral: caprices et
tentations. Hij had iets te vieren, vertrouwde hij de winkeldame in het
Frans toe terwijl ze zorgvuldig gehandschoend de kleinodiën in het schrijntje
schikte: hij was vandaag dertig jaar getrouwd. Gelukkig getrouwd! Ja, dat is al
eens iets om te vieren, zei de winkeldame. En toen de man vertrokken was en wij
onze – dagdagelijksere – bestelling plaatsten, zei ze het nog eens, nu tot ons:
dertig jaar, amai. En nog steeds caprices et tentations, antwoordden wij
gevat. Jaja, ohlala!
