schrikkel 176b

Op de zolderverdieping van het Sint-Jan-Hospitaalmuseum staan de 101 foto’s uitgestald van Hans Peter Feldmann. Voor elk levensjaar een portret, van een drie maanden oude baby tot een eeuwelinge. Onvermijdelijk zoek je in die lange rij de plek die je daarin zelf bekleedt, ergens net voorbij halfweg. Je stelt verbaasd vast hoe lang de weg al is die je hebt afgelegd, maar ook hoeveel je nog te gaan hebt en hoe onverbiddelijk de aangezichten van deze mensen verrimpelen, dichtslibben, er alsmaar getekender beginnen uit te zien. De mathematische onontkoombaarheid wordt hier pregnant veraanschouwelijkt: van nu af aan komt het eindpunt alleen maar dichterbij en duidelijker in zicht. En dan is het nog niet eens zeker dat je het volledige door Feldmanns voorgespiegelde traject van honderd jaar zult moeten – of mogen – afleggen.