donderdag 12 juli 2012

schrikkel 186

Je vraagt je af waarom er telkens opnieuw cameramensen en fotografen staan te wachten. Kunnen ze niet uit een reservoirtje van bestaand beeldmateriaal putten? Die politici veranderen toch niet zo snel van voorkomen en look? En waarom moeten de persjongens op straat kamperen, soms uren en halve dagen aan een stuk? Is het dan niet mogelijk een behaaglijk wachtzaaltje voor ze te installeren, met een koffiezet, een tv en wat kranten? En doe het dan zo dat de heren en dames ministers en ministrabelen niet anders kunnen dan door dat zaaltje heen naar hun met draaiende motoren wachtende chauffeurs te stappen. Zo zitten de persmuskieten ook beschut, en blokkeren ze niet de godganse dag het trottoir voor de Zestien. Maar neen, zo werkt het natuurlijk niet. De commotie telkens er een excellentie naar buiten schrijdt, maakt deel uit van de show, het is een ritueel. Het gedrum is obligaat. Voor de politici is het spitsroeden lopen tussen twee erehagen van geluidsmannen met microfoonhengels statusverhogend. En voor de journalisten, ach, die moeten ook de dag door.