Van gisteren wil ik onthouden dat ik op de trein naar Out Of The Sinking van Paul Weller luisterde terwijl ik zat te staren naar het benevelde winterlandschap waarin bomen een paar maanden spelen dat ze dood zijn maar in werkelijkheid krachten opdoen om opnieuw te kunnen bloeien, en dat ik ’s avonds op televisie de geloofwaardige biografische film La Vie en rose over Edith Piaf zag. Maar ik zal heel zeker onthouden wat er met P.G. is gebeurd en wat ik, eergisteren nog maar, heb nagelaten voor hem te doen.
Vandaag moet ik werken.
