ferroviaire ervaring 29

Ik heb nog maar net plaatsgenomen op de stoel vlakbij de deur, die nu achter mij ‘automatisch’ sluit. Een jongeman stapt op. Hij bevindt zich nu in het sas tussen buiten- en binnendeur. In de ene hand houdt hij een stapel kranten en tijdschriften vast, met een paar vingers van de andere zo’n hete beker koffie. Heb je al eens goed gekeken hoe die kartonnen bekers worden vastgehouden: het is altijd een gesukkel. Zou er echt geen betere oplossing bestaan? Nu goed, beleefd maak ik de deur open voor die jongeman. Wat er dan precies gebeurt, ontgaat me, maar de gevolgen zijn catastrofaal. De jongeman was al met zijn bekerhand naar het handvat van de deur gegaan – en is het nu doordat ik, door de deur te openen, dat handvat tegen hem aan doe stoten, of gaat het om een gebrekkige coördinatie bij de jongeman, feit is dat die hele beker hete koffie tegen de grond kletst. Koffie verkeerd. Onthutst kijkt de jongeman mij aan en zegt dan, het klinkt dubbelzinnig maar het is wellicht niet zo bedoeld, althans daar ga ik van uit: ‘Toch bedankt.’