Dag 474 vVH&C

081205 – Achteraf viel het op dat de verfilming van Sandro Veronesi’s roman Kalme chaos (regisseur Antonello Grimaldi, met Nanni Moretti in de hoofdrol) minder in de smaak viel bij wie het boek niet had gelezen. En inderdaad, als ik, voor zover dat mogelijk is, abstractie maak van mijn eigen leeservaring en het grote genoegen dat ik daaraan beleefde, kan ik dat begrijpen. Bepaalde essentiële aspecten van het boek komen niet uit de verf: bijvoorbeeld de voortdurende identificaties tussen de personages. Of hoe het komt dat het hoofdpersonage pas na een lange omweg aan zijn rouwproces kan beginnen. En waarom hij voortdurend lijstjes maakt. Heel goed weergegeven was alles wat zich op het pleintje voor de school afspeelde: het wachten van Pietro, het va-et-vient van de talrijke nevenfiguren. Maar dat is dus wellicht niet genoeg. Ik kan mij indenken dat wie het boek niet las een wat versnipperde indruk kreeg. En ik begrijp dat sommigen uit de conservatievere kringen aanstoot namen aan de seksscène, die was inderdaad onvoldoende in het geheel geïntegreerd – in het boek is de betekenis ervan in elk geval veel duidelijker.