AFSCHEIDSBRIEF
Een onmogelijk genre. Ofwel duidt het bestaan van de brief erop dat de schrijver het nog de moeite waard vond er een te schrijven, en dat hij (of zij) dus liever geen afscheid had willen nemen – ofwel komt de afscheidnemer er niet toe om een afscheidsbrief te schrijven omdat het afscheid wat hem (haar) betreft definitief is en dus geen brief meer waard.
Dat is de meest extreme formulering van het probleem dat zich hier stelt. De soep wordt natuurlijk niet altijd zo heet gegeten als hij wordt opgediend – de afscheidsbrief wordt wel degelijk geschreven. Maar dan wordt het probleem zichtbaar in de manier waarop hij wordt geschreven, in de stijl, in het al dan niet bloemrijk formuleren. Een afscheidsbrief die verzorgd is, die aandacht besteedt aan de vorm en aan de woordkeuze, verraadt dat de steller de conversatie nog niet als voltooid beschouwd. Wie daarentegen ervan overtuigd is dat de woorden in zijn (haar) brief de laatste zullen zijn, en dat hij (zij) dus een brief aan het schrijven die in de zuiverste zin van het woord een afscheidsbrief is, zal niet geneigd zijn nog in veel krullen en nuances te denken.
