081205 – Het decor van het toneelstuk Lachstuk van Toneelgroep Ceremonia (dat mij bijzonder goed beviel maar aan recensies van toneelstukken waag ik mij liever niet) bestond uit een tweehonderdtal op het speelvlak geplaatste lege flessen. (Het kunnen er ook driehonderd geweest zijn, ik maak een schatting op basis van een telling in één vak van een denkbeeldig rooster.) De twee personages stapten, sprongen, dansten tussen die flessen door, aanvankelijk zonder er ook maar één te raken, maar naarmate het stuk vorderde, verdween die onwaarschijnlijke accuraatheid, wat de menselijkheid van het geleverde spel ten goede kwam. Over niet-raken ging dat stuk overigens, en over, als er dan toch geraakt werd, het kwetsende, onhandige raken. Ik zei het: menselijk. (De regie van het stuk was van Johan Knuts, wiens naam, het mag u niet ontgaan, een relevant anagram is.)
