35 * 26,11 * 190

Het silhouet van Damme, vanuit het noordoosten, doet mij denken aan Marguerite Yourcenar omdat ze in L’Oeuvre au noir dat silhouet beschrijft. Nuja, dát silhouet – het moet er in de tijd waarin zij zich met haar verbeelding verplaatst helemaal anders hebben uitgezien. Bijvoorbeeld die met populieren beplante omwallingen, die waren er toch nog niet? Langs de weg naar Lapscheure staat de garage waarin ’s zomers die drie mannetjes zitten open. In de poortopening danst een wolk muggen. Dat doet mij denken aan de klimaatopwarming maar ook aan andere ongein: zou misschien een van die mannetjes…? Tussen de brug over de Stinker en de Blinker en de Siphon zijn ze bezig met het rooien van een rij populieren. Meteen worden er ook nieuwe aangeplant, dus die verbreding van het dubbelkanaal is nog niet voor morgen. Of het zou moeten zijn dat hier echt à fonds perdus voor de schone schijn wordt gewerkt. Ik passeer de Siphon, het restaurant van de nouveaux riches die nog hun vroegere krenterigheid of die van hun ouders hebben bewaard. Wat zal, overigens, de Siphon serveren als de paling zal zijn uitgestorven? Of neen, die komt natuurlijk allang ingevroren en wel uit kwekerijen in het Verre Oosten. In Hoeke keer ik terug. In Oostkerke moet ik denken aan de smak die ik er ooit maakte. Ik zakte door mijn kader, een man die daar woonde (en in Brugge een café uitbaatte) had het zien gebeuren en bracht mij naar huis. In Dudzele moet ik denken aan D.D., die hier bij zijn grootouders stukken van zijn vakanties doorbracht. Die mensen zijn ook al lang dood, waarschijnlijk. Ze hadden een veranda, en daarin hangpotten met van die klokvormige bloemetjes, ik kan op de naam niet komen… Fuchsia’s? Ik rijd voor de eerste keer op het nieuwe tweerichtingsfietspad tussen Dudzele en Brugge. De stank uit de verbrandingsoven naast het Boudewijnkanaal, die door de lichte westenwind aangedreven in mijn neus waait, doet me denken aan de antifluoractie die hier, in Dudzele, in de jaren zeventig werd gevoerd. Het was de eerste keer in mijn bewuste bestaan dat ik weet had van een ecologische actie – en dan nog zo dicht bij huis.