Dag beste wielervrienden,
Mag ik mij aansluiten bij de wensen van onze voorzitter - il presidente - en met de gepaste allure verkondigen: 'een gelukkig 2008 met veel fiets- en ander plezier, zo mogelijk zonder zadel- en andere pijnen'. Ook die gewaagde 5005 km als streefdoel durf ik te onderschrijven. Bij mij moeten er tien kilo af en het zal toch op een manier moeten gebeuren. Waarom niet op de fiets? Bovendien verschaft het fietsen tal van vreugden. Opgenomen in een peloton kan men luisteren naar de eeuwige muziek der raderwerken (daar kan geen Stockhausen tegenop, ook geen dode) of naar beschouwingen en desgevallend luidkeels gedebiteerde arbeideristische gezangen. Indien de noeste fietstaak alleen en in eenzaamheid wordt volbracht, dan verschaffen de velden, woonzones en industrieterreinen van onze contreien voldoende visuele genoegens. En alom bestaat er de mogelijkheid van ornithologische waarnemingen: de statig klapwiekende reiger, de waterscherende aalscholver, de biddende torenvalk, het kwebbelende mussengebroed in het bermstruweel. Het zadel is ook de zetel van de denker in ons, het is de troon van de pieker- of mijmeraar. Boven op het tussen twee wielen gevatte driehoekige kader zien politieke, culturele, esthetische, sociale, economische, familiale ambities het daglicht - of ze sneuvelen er en worden definitief afgevoerd naar de krochten onzer teleurgestelde dromen. Hoe dan ook: weidse gedachten op een retesmal stukje leer.
Maar bovenal moet er fietsendeweg plaats zijn voor sportieve ambities! Uiteraard, natuurlijk. Dat is evident.
Intussen, het zal u misschien verbazen, heb ik het plan opgevat om zondagmorgen op de fiets te kruipen. Mijzelf in (op) het zadel te hijsen. Het frame te bestijgen en op mijn stalen ros doorheen de Polders te rollen en te suizen. Met ongekende vaart, op de vleugels mijner sportieve hersenschimmen. Al was het maar om van mijn al te gezwollen schrijfstijl af te geraken.
Niet met jullie evenwel. Nog niet. Twintig of dertig kilometer peddelen, meer zit er niet in. Maar ik doe mijn best, neem mij voor aan mijn gammele conditie te werken (ik heb alvast een renovatiepremie aangevraagd) en zo binnen enkele weken de Cartone-gelederen te vervoegen.
Voilà, mijn vingers zijn alvast opgewarmd op het klavier - we kunnen aan de slag.
Veel fietsgenoegens toegewenst,
P.
