zondag 5 oktober 2014

zomer veertien 41


4 augustus – maandag / Visart

Vanaf half zeven of daaromtrent ben ik aan de slag: blog, De haas met de amberkleurige ogen, enzovoort. Dit zijn dagen waarin niet veel gebeurt dat het noteren in een dagboek waard is. Ik probeer zoveel mogelijk te doen en dat lukt enkel door te variëren: ik lees tot ik in slaap val, dan haal ik een kop koffie, dan lees ik weer wat of plooi ik enkele stukken gedroogde was op, dan moet Facebook weer gecheckt, dan neem ik weer dat boek ter hand, enzovoort. En als het echt niet meer lukt om mijn ogen open te houden, ga ik op het bed liggen en doezel weg.

(…) opnieuw heeft een van de ouders van een van haar vrienden of vriendinnen zelfmoord gepleegd. Zo kent zij er al zes. Dit keer is het een vader van een ogenschijnlijk perfect gezin. Ze waren nog op uitstap geweest, ijsje getrakteerd, foto’s gemaakt. Nu weten we dat dit voor hem een afscheid was. ’s Avonds om elf uur ging hij de deur uit en hij is niet meer teruggekeerd. Ze hebben hem in het kanaal gevonden: hij had zich aan zijn eigen fiets vastgebonden. En dan is er nog die moeder van dat meisje, ze gooide zich voor de trein. Nu is dat gezin vooral bezig met het afbetalen van de door de NMBS opgelegde schadeclaim. Is het geen tijd voor een noodfonds voor dergelijke gevallen?

Bij de schoenmaker wordt een innovatie te koop aangeboden: Starletto (of iets dergelijks), een bolvormig accessoire om op hoge hakken te bevestigen, ‘om op tuinfeesten het in het gras wegzakken te voorkomen’. Bij De Slegte laat ik het privé-domeindeel Gérard de Nerval liggen, maar ik koop wel: Alice Munro, Weg van haar; Sandro Veronesi, Troje brandt; Oliver Sacks, De man die zijn vrouw voor een hoed hield; Robert Anker, Fortuyn en Liefde.

(…)

Toch wel verrassend om te lezen dat keizer Franz Joseph van Oostenrijk, die op 28 juli 1914 de oorlog verklaarde aan Servië, behalve keizer ook nog ‘koning van Hongarije en Bohemen, Lombardije-Venetië, Dalmatië, Kroatië, Slavonië, Galicië, Lodomerië en Illyrië, groothertog van Toscane’ was én ‘koning van Jeruzalem’ én ‘hertog van Auschwitz’ was (De haas met de amberkleurige ogen, 181).

4 augustus 1914: precies honderd jaar geleden valt Duitsland België binnen en begint voor ons wat nu ’t allen kant ‘De Groote Oorlog’ wordt genoemd. Misschien kan ik dat het best gedenken door de lectuur van Christopher Clarks Slaapwandelaars aan te vatten. Het bestrijden van lethargie, overigens, lijkt een van de belangrijke drijfveren te zijn geweest om de wereldbrand in gang te zetten. Wordt onze tijd niet ook daardoor gekenmerkt? En dan dit nog: er doen geruchten de ronde dat de Maleise Boeing boven Oekraïne per abuis zou zijn neergeschoten door een Oekraïense jager: ’t zou de bedoeling zijn geweest om het lijnvliegtuig neer te halen waarin op datzelfde ogenblik Poetin huiswaarts aan het vliegen was. Dat vliegtuig, met dezelfde kleuren rood, wit en blauw beschilderd, zou amper 150 kilometer van het incident verwijderd zijn geweest. Dat is in straaljagertermen een kwestie van minuten. Als dat waar is, en er zijn aanwijzingen voor (die nu blijkbaar bijzonder snel van het internet worden weggehaald, maar wat en wie moet en kun je geloven?), dan zijn we waarschijnlijk aan een wereldbrand ontsnapt.

’s Avonds kijk ik met Gerard naar het nieuws en daarin naar de reportages over de herdenkingsplechtigheden. Ik vraag mij of hoe het zit met zijn historisch besef. (…)

(…)