zaterdag 4 oktober 2014

wolken 1189-1198



wolkenfragmenten uit Margaret Mazzantini, Ter wereld gekomen

1189
Buiten is de hemel wit van de wolken, stil en onwerkelijk. (18)

1190
Daarnaast staat een immense wolkenkrabber met spiegelende ramen die onverstoord op de ruïnes van het oude gemeentelijke bejaardentehuis neerkijken. (22)

1191
Een sombere plas vol vocht, vol lage donkere wolken als dichte rook. (127)

1192
Er hingen wolken in de lucht, ze stapelden zich op achter de bergen. (198)

1193
Mijn vader kijkt naar de afstand tussen alles en niets, tussen die witte rookpluim te midden van de wolken en zijn liefde hier beneden, diep in zijn hart dat al oud begint te worden. (205)

1194
Ik heb van alles gedaan om in dit vliegtuig te stappen maar als nu iemand, een gek of een kaper, de deur zou openen, zou ik ook naar buiten springen, denk ik, in het poederwit van de wolken, in de kou van de hoogte. (207)

1195
Die avond had de zangeres een andere jurk aan, ze was helemaal in het wit, als een grote wolk. (224)

1196
De zon gleed achter de bergen en een dun streepje maan verscheen tussen de dikke en verre wolken. (286)

1197
Het is bewolkt geworden. (414)

1198
Er komen wolken voorbij, bevuild met de zonnestralen van de ondergaande zon. (506)