donderdag 24 april 2014

tour 16


12 maart 2014

Welk jaar was het dat ik met die twee op stap was? Ik weet het niet meer en ik kan het hun ook niet meer vragen want de kiemen van het verraad lagen in die reis, de tweede.

De tocht zelf verliep nog wel goed. De etappes vielen wat aan de lange kant uit, maar de hotels waren oké en de landschappen buitengewoon. Ik herinner me het Plateau de Millevaches. Ik heb er sindsdien altijd eens naar willen terugkeren, maar het is er nooit van gekomen. Uitgestrekt, licht golvend, een eindeloze en schier boomloze groene hoogvlakte: het landschap heeft er iets Schots, of Scandinavisch – daar ben ik niet uit. Het was geloof ik ook tijdens die rit dat een van de incidenten van die reis zich voordeed: we geraakten elkaar kwijt. Elk reed een beetje zijn eigen tempo, en hoe het precies gegaan is weet ik niet meer maar we verloren elkaar uit het oog – hoe weids het perspectief ook was. Vervolgens splitste de weg en de een ging de ene kant op en de ander natuurlijk de andere, en de ene keerde terug toen hij zag of voelde dat hij verkeerd reed (of was het de andere?). Enfin, op den duur wisten we van elkaar niet meer wie voorop reed en wie volgde en dus had het geen zin meer om elkaar op te wachten, wat we natuurlijk, en waarschijnlijk tegelijkertijd, toch deden, wat zinloos was uiteraard, en het was het tijdperk voor de gsm’s en uiteindelijk was het aan een onnozel toeval te danken dat we elkaar toch nog terugvonden: ik meen mij te herinneren dat ik de naam van het hotel dat ik voor die avond geboekt had, alsook de naam van het gat waar het gevestigd was (zou het nog bestaan?), op een papiertje geschreven had en dat briefje was min of meer toevallig in de bagage van een van mijn reisgenoten terechtgekomen – en die had het dan weer al even min of meer toevallig daarin aangetroffen. Enfin, eind goed al goed, we spraken voortaan beter af met elkaar.

Ik herinner me nog de opluchting toen we elkaar terugvonden. We waren de enige gasten in het hotel en lieten ons het aperitief en de talrijke biertjes in de loop van de avond welgevallen. Ik herinner mij dat er in de gelagzaal, die naar goede Franse gewoonte geheel volgens de smaak van de modernité was vermassacreerd, een foto hing van hoe het er vroeger uitzag: wat nu hotel heette was in een vorige eeuw en zelfs in de eeuw daarvoor als ik mij goed herinner een relais geweest, een paardenwisselcentrum, en dat was nogal essentieel in deze uitgestrekte verlatenheid.