wolkenfragmenten
uit J.J. Voskuil, De moeder van Nicolien
1040
‘Je loopt dan
wel door Enkhuizen,’ zei hij tegen Henriette, ‘en je ziet dat het heel mooi
moet zijn, koud, een harde wind, woeste zee, schuimkoppen, hardblauwe hemel,
snel overwaaiende, rafelige wolken, maar na zo’n vergadering doet het je
niks.’ (38-39)
1041
Het was zacht, windstil, onder een egale
bewolking. (44)
1042
Het was onbewolkt, voor het eerst
sinds weken, een vroege lentedag. (149)
1043
Er kwamen wat wolken en het werd
kil. (165)
