(n.a.v. het bericht dat Walibi de ‘speedy pass’
handhaaft: voor een meerprijs kunnen kinderen van gefortuneerde ouders de
wachtrijen voor attracties omzeilen)
Er is een verschil tussen bestaande (overdreven)
ongelijkheden wegwerken en er nieuwe creëren. Zo ben ik voorstander van het
wegwerken van het verschil tussen eerste en tweede klasse op de trein (het
verschil is nauwelijks merkbaar, zelfs niet tijdens het piekuur want dan wordt
het onderscheid 'opgeheven'), maar hoeft het verschil tussen economy en
business op het vliegtuig niet te verdwijnen omdat je daar echt wel een andere
dienst aangeboden krijgt voor de meerprijs. In het geval van pretparken vind ik
het onverdedigbaar om prijs- en serviceverschillen te introduceren omdat je
daar met kinderen werkt. Ik ben ervan overtuigd dat het pedagogisch
waardevoller is om hun te leren omgaan met ongemakken (wachtrijen) dan om hun te
leren dat wie meer centen heeft in deze wereld beter af is. (Hoe waar dat
overigens ook is.) Het gaat mij dus niet om een veralgemenen van een
'ultra-egalitarisme' en al zeker niet om 'afgunst' - wat is dat voor een
negatieve, vooringenomen interpretatie.
