Niet op tijd gestopt? Misschien. Mediageil? Ja.
Subjectief? Vast en zeker. Jan Hoet brak niet alleen, hij maakte ook. Vergeet niet
dat kunstkritiek geen exacte wetenschap is. En vergeet vooral niet te vermelden
dat Hoet als organisator buitengewoon veel heeft betekend voor de hedendaagse
kunst in ons land en ook daarbuiten.
*
Frans Boenders mag dan wel in zijn boekje terechte
kritische vragen hebben gesteld, zijn bijdrage tot de receptie en facilitering
van hedendaagse kunst stelt in vergelijking met wat Hoet heeft betekend zo goed
als niets voor. Daarvoor verwarde hij net iets te veel vriendendiensten met
objectiviteit. Zijn smaak en visie kon hij enkel compenseren met de gave van
het woord, waarover hij dan weer wel beschikte. (En ik kan het weten want ik
heb vier jaar de eindredactie van zijn toen nog met de hand geschreven teksten
verzorgd: veel moest ik daar niet aan wijzigen.) Zijn hang naar mystificatie,
met behulp van oosterse snuisterijen, beschouw ik nog altijd als een hoogtepunt
in de geschiedenis van de charlatanerie. Met dit alles heb ik ook weer niet
gezegd dat Hoet een heilige 'paus' was.
