29 oktober 2013
Een paar dagen geleden op tv een portret van Bourvil gezien.
Hoe hij vastliep in zijn typetje. Hoe hij ontgoocheld was in de samenwerking
met Fernandel, naar wie hij zo had opgekeken. Hoe hij een afffaire had met een
actrice en ondertussen de schijn van het voorbeeldige huisvaderschap probeerde
hoog te houden – hij werd uiteindelijk door de ‘media’ gedwongen om een ‘keuze’
te maken en hij ‘koos’ voor zijn ‘gezin’. Zijn vrouw kreeg in de rest van het
portret geen al te grote plaats toegemeten. Hoe hij met Louis de Funes wél goed
samenwerkte. Bourvil had meestal aan één take genoeg; zenuwpees Funes,
tiranniek in zijn rollen maar in werkelijkheid zeer onzelfzeker, moest het wel
vijftien keer hernemen. En toch vonden die twee elkaar in een wederzijds
respect. En dan die onvergetelijke uitsmijter: Le Cercle rouge. Bourvil, nog maar net 53 geworden, was al
doodziek, maar vond toch nog de energie om zijn regisseur, Jean-Pierre
Melville, een vrolijke neus te zetten
Melville had Bourvil gevraagd om zich voor zijn rol van
commissaris in deze ernstige politiefilm van al zijn tics en trucs als komiek
te ontdoen – iets waar Bourvil wonderwel in slaagde, waarmee hij op de valreep toch
nog bewees een groot acteur te zijn, een die meer kon dan zichzelf te
cabotineren. Hij onderscheidde zich op die manier definitief van Funes en
Fernandel. Zoals gebruikelijk had Bourvil het laatste shot van de film
voortreffelijk in één keer neergezet. Toch vroeg hij Melville de sequentie nog
eens te mogen overdoen. Melville vond dat niet nodig maar kon Bourvil die gunst
niet weigeren. Hij had nog wat pellicule over en bracht alles in gereedheid voor
een tweede take. Bourvil en zijn medespeler komen opnieuw aangewandeld terwijl ze
de conclusie trekken uit het zonet afgelopen onderzoek. En dan begint
Bourville, graatmager en met de dood al in de ogen, opeens als een gek te
dansen en te zingen van ‘La tactique du gendarme’ – wat een hilarisch maar
tegelijk zeer ontroerend beeld oplevert. Zijn tegenspeler kijkt verbaasd op,
probeert zijn rol nog wat aan te houden maar geeft zich dan gewonnen en barst
in lachen uit.
