Mijn woordenboeklemma ‘Argwaan’ lokte enkele reacties
uit:
het zal mijn ouderdom niet kenmerken
N.C.
Men moet eerst oud 'zijn' om er met kennis van zaken te
kunnen over spreken.
R.C.
Men moet mensen hun hoge leeftijd niet verwijten, omdat
we die allemaal hopen te bereiken. Bioon van Borysthenes. Wie of wat dat ook
moge zijn.
R.C.
M'n mama was 'n mooie, fiere en elegante vrouw. Reed met
haar fiets tot haar 87ste. Is nu 91,bewust dementerend, voelt zich waardeloos
en is inderdaad zeer wantrouwig wanneer ze me hoort telefoneren of iets met m'n
zus hoort afspreken. Zo'n soort leven is voor haar geen oplossing, maar sterven
wil ze niet.
P.D.B.
Je kan wel met haar meegaan, die fase beleven, samen
loslaten... Het is het mooiste geschenk dat je een moeder kan geven vind ik...
V.D.S.
Mijn vader is 81 jaar oud. Hij is nog actief in onze
tuin, hij denkt positief en hij is niet verbitterd. Ik hoop dat hij nog zo blijft
zo lang als hij leeft.
D.W.
Er staat 'vaak' hé. Niet 'altijd'! Maar misschien had het
'soms' moeten zijn.
P.C.
In dit verband merkte Pierre Daninos destijds heel alert
op dat de Fransen, wanneer zij een apotheker zoeken in een vreemde stad, niet
vragen naar "un pharmacien", maar wel naar "un bon
pharmacien". Voor het overige ga ik grotendeels akkoord met je beschouwing,
hoewel ik mij persoonlijk niet aangesproken voel. Ik word binnenkort 65 en ben
ik misschien nog jong. Hoe dan ook, "oud" zit meer tussen de oren dan
in het lijf.
L.D.
