 |
| Tussen Haybes en Croix-Gillet, kruispunt met de D989 (F) |
Henri Allain zal hier op 13 juni 1944 wel niet als wielertoerist in korte broek zijn voorbijgekomen. Het is een raar gevoel, na tien kilometer door een stil pijnbos zo’n verzetsgraf aan te treffen. ‘Hij streed voor mijn vrijheid’ – dat klinkt bombastisch, oubollig, te abstract. Wij leven in een virtuele tijd, nietwaar. Kun je je leven geven op Facebook of al twitterend? Deze man liet misschien een vrouw na, kinderen misschien. Of dan toch een moeder. Altijd iemands kind. Hoe zou het de mof (‘boche’) zijn vergaan die hem de kogel gaf. Ook iemands kind. Mutti. ‘Assassiné par les boches’, zoals het her en der in Frankrijk nog onverzoenlijk in steen staat gegrift. Op dit eenzame graf geen verbittering. Hoe stil kan het hier ’s nachts zijn? Ik mijmer even en vervolg mijn weg. Denkend aan Henri Allain, wie hij ook moge geweest zijn. Ik vervolg mijn weg in korte broek.
