schrikkel 087 / 100 woorden (23)

Een arbeider haalt een van de – ik tel op de foto – vierentwintig plafondruiten weg. Door het vierkante gat dat zo ontstaat, zie ik een glazen zadeldak de ruimte boven het transparante plafond afsluiten. De jarenlang in deze vide opgespaarde lucht valt in de stationsgang. Maar behalve lucht valt ook licht naar binnen. Nu pas valt mij dat op. Honderden keren passeerde ik hier, en ik stond er nooit eerder bij stil: het licht op deze plek is daglicht. Zo opent deze ruimte zich naar boven, hij krijgt in mijn beleving een nieuwe dimensie: er zal voortaan contact met buiten zijn.