De landschappen veranderen gestaag. De vlakte van de Borinage gaat over in het golvende landschap van de Avesnois, dat wordt opgevolgd door de hoogte onderaan in de Botte de Hainaut en daarna de afdaling naar de Maasvallei. Stilaan krijgen we meer reliëf onder de wielen, eindeloze valse platten worden gecompenseerd door kilometerslang freewheelen (enkel bezwaard door het vooruitzicht op alweer een klim). Ik herontdek het fietsen op goede fietsen en met goede benen en in goed weer als misschien wel de aangenaamste manier om – niet zo tergend traag als bij het stappen – landschappen, geuren en geluiden op te nemen, om zeer zintuiglijk kennis te maken met onbekende of alweer vergeten plekken, om afstanden te overbruggen en snelheid te maken, om een land, en jezelf, en elkaar, te leren kennen.
