Ik weet het wel, dit is geen fameuze foto – ik zou hem vandaag niet meer laten passeren. Toch rakel ik hem hier nog op. En wel hierom. De vrouw in rode mantel die met haar boodschappentassen op haar huis afstevent, loopt vandaag niet meer zonder looprek. De foto is genomen door het raam van mijn woning, en als ik nu op zekere ogenblikken naar buiten kijk, kan het, aangezien ik nog steeds min of meer op dezelfde plaats woon, gebeuren dat ik diezelfde vrouw zie passeren. Nu gebruikt ze daarbij een looprek. De plastic tassen met haar boodschappen hangt ze aan dat looprek. Ze schuifelt op haar woning af. Nog steeds met dezelfde besognes, met dezelfde lange dagen voor de boeg en met dezelfde eenzaamheid – zo verbeeld ik het mij. Dat is fotografie ook: het vastleggen van dingen die voorbijgaan, oude dames zonder looprek, oude dames met looprek. En straks geen oude dames meer. Of toch niet diezelfde.
