Dag 19 vVH&C

070909 - Je gaat in een tuin op een schommel zitten en je realiseert je dat er, afgezien van zij die nooit nog op een schommel plaatsnemen, twee soorten volwassen mensen bestaan: diegenen die, als ze na zoveel jaren god-weet-waarom nog eens op zo’n heen-en-weerplankje plaatsnemen, zich afvragen wat ze daar in hemelsnaam als kind zo prettig aan vonden, en diegenen die door het weemakende gewiebel worden teruggevoerd naar een sfeer, naar een zomerse geur, naar het geluid van andere spelende kinderen drie tuinen verder en van een verre trein in de zomeravond, naar de kleur van paarden- en boterbloemen, naar de belofte, als het eind augustus alweer vroeg donker begon te worden, van de ijscrèmekar die pas laat in de avond voorbijkwam, na eerst door middel van luid getoeter al van twee straten ver zijn komst te hebben aangekondigd.